دارم کم کم تنهایی‌هام رو پیدا می‌کنم
تنهایی‌هایی که به دنبالش هستم یک جای خاص نیست
یک حالت خاص نیست
یک موقعیت خارق‌العاده نیست
تنهایی دوست داشتنی من در یک گفتگوی آرام و بی‌کلام، خلاصه می‌شه، اونجاست که بهترین جای دنیاست
جایی که چشم در چشم تو، روبه‌روت می‌شینم و راحت راحت باهات حرف می‌زنم
تمام هویتم
تمام بودنم
تمام حس زیستنم
در همین نگاه تودرتوی آرام و زیبا خلاصه می‌شه
همیشه هم تو سر صحبت رو باز می‌کنی
یه چیزی رو بهونه می کنی تا با من حرف بزنی اونوقته که من هم شروع می کنم به حرف زدن، حرف زدن اما با سکوت، برای اینکه بین من و تو نیازی به کلمه نیست
من و تو در نگاه‌های هم متحدیم
در قلب‌های هم و در وجودهای هم
همیشه با من حرف بزن...
ای تنهایی دوست داشتنی و بی‌بدیل من...!
ای آرامشم...